بسم الله الرحمن الرحیم
لئو چهاردهم |
||
پاپ لئو چهاردهم در سال 2023 (بهعنوان کاردینال) |
||
کلیسا |
||
آغاز پاپی |
8 مه 2025 |
|
پیشین |
||
رستهها |
||
انتصاب |
19 ژوئن 1982 |
|
دستگذاری |
12 دسامبر 2014 |
|
کاردینال شدن |
30 سپتامبر 2023 |
|
رتبه |
||
اطلاعات فردی |
||
نام هنگام تولد |
رابرت فرانسیس پِرووست |
|
زاده? |
14 سپتامبر 1955 (69 سال) |
|
ملیت |
ایالات متحده |
|
سمت(های) پیشین |
|
|
تحصیلات |
|
|
شعار |
در [اعتقاد به] یکی، ما یکی هستیم |
|
امضاء |
||
نشان ملی |
||
|
||
Ordination history |
||
|
||
|
||
|
||
عناوین |
|
عنوان گفتاری |
Your Holiness |
عنوان مذهبی |
Holy Father |
پاپ لئو چهاردهم[الف] (با نام تولد رابرت فرنسیس پرِاووست؛[ب] زاده? 14 سپتامبر 1955) رهبر کلیسای کاتولیک و حاکم دولتشهر واتیکان است. او پساز درگذشت پاپ فرانسیس، در 8 مه? 2025 توسط کُنکلاو پاپ به این سمت انتخاب شد. او نخستین فرد از آمریکای شمالی است که بهعنوان پاپ انتخاب میشود و نخستین پاپی است که از زمان آدریان چهارم، از یک کشور انگلیسیزبان انتخاب شده است. همچنین نخستین پاپ دو ملیتی (آمریکایی و پرویی) است.[1][2]
پریووست که در شیکاگو، ایلینوی زاده شد، اوایل دوران کاری خود را در همانجا و در خدمت آگوستینیها گذراند. او در سالهای 1985 تا 1986 و سپس از 1988 تا 1998 در کشور پرو بهعنوان کشیش پاریش، مسئول امور اسقفی، آموزگار و مدیر حوزه? علمیه خدمت کرد. پرِووست از سال 2015 تا 2023 بهعنوان اسقف چیکلایو در پرو فعالیت داشت و در فاصله? سالهای 2001 تا 2013 نیز سِمت رئیس عمومی فرقه? سن آگوستین را بر عهده داشت. در سال 2023، پاپ فرانسیس او را به مقام کاردینالی منصوب کرد. همچنین در همان سال، بهعنوان رئیس دیگاستری اسقفان (دبیرخانه? اسقفان) و رئیس کمیسیون پاپی آمریکای لاتین انتخاب شد؛ نقشی برجسته که جایگاه او را بهعنوان یکی از نامزدهای احتمالی پاپی در آینده تقویت کرد.
رابرت پریووست در 14 سپتامبر 1955 در شیکاگو زاده شد[3] و پسر لوییس ماریوس پریووست و میلدرد مارتینز بود.[4] او تحصیلات متوسطه? خود را در دبیرستان محفل سنت آگستین در 1973 تکمیل کرد. او لیسانس ریاضی خود را در سال 1977 از دانشگاه ویلانوا دریافت کرد.[5]
پریووست که تصمیم گرفته بود کشیش شود در سپتامبر 1977 به محفل سنت آگستین پیوست. او سوگندهای نخستین خود به این محفل را در سپتامبر 1978 و سوگند دائمی خود را در اوت 1981 خورد.[6] سال بعد اتحادیه الهیاتی کاتولیک در شیکاگو به او مدرک فوق لیسانس الهیات اعطا کرد.[7] پریووست به زبانهای انگلیسی، اسپانیایی، ایتالیایی، فرانسوی، و پرتغالی سخن میگوید و، میتواند لاتین و آلمانی بخواند.[8]
سال اول کشیشی پرووست، یا همان دوره نوآموزی (نوویسیت)، در کلیسای لقاح بینقص (Immaculate Conception) در شهر سنت لوئیس، ایالت میسوری آمریکا سپری شد.[9] برادر پرووست به نام جان اشاره کرده که او از سنین پایین علاقهمند به کشیش شدن بود.[10] در سپتامبر 1977، او بهعنوان یک نوآموز به فرقه آگوستینیهای مقدس پیوست و در کلیسای لقاح بینقص در محله کامپتون هایتز در سنت لوئیس اقامت داشت.[11] او در سپتامبر 1978 اولین نذر مذهبی خود را انجام داد و در اوت 1981 نذر نهایی (همیشگی) خود را ادا کرد.
پرووست در سال 1977 مدرک کارشناسی علوم در رشته ریاضیات را از دانشگاه ویلانوا، که یک دانشگاه آگوستینی است، دریافت کرد. او در سال 1982 مدرک کارشناسی ارشد الهیات (Divinity) را از اتحادیه الهیات کاتولیک در شیکاگو اخذ کرد و همزمان بهعنوان معلم فیزیک و ریاضی در دبیرستان سنت ریتا آو کاسیا در شیکاگو تدریس میکرد. او در 19 ژوئن 1982 توسط اسقف اعظم ژان ژادو در شهر رم برای خدمت در فرقه آگوستینیها به مقام کشیشی منصوب شد. سپس در سال 1984 مدرک کارشناسی ارشد حقوق کلیسا و در سال 1987 مدرک دکترای حقوق کلیسا را از دانشگاه پاپی توماس آکویناس در رم دریافت کرد. عنوان رساله دکترای او «نقش رئیس محلی در فرقه آگوستینیهای مقدس» بود. دانشگاه ویلانوا در سال 2014 به او دکترای افتخاری در علوم انسانی اعطا کرد.[12]
پرووُست در سال 1985 به مأموریت آگوستینیها در پرو پیوست و بهعنوان دبیر حوزه کشیشی منطقهای چولوکاناس (1985-1986) خدمت کرد.[13] او در سال 1988 به پرو بازگشت و به مدت یک دهه ریاست حوزه علمیه آگوستینیها در تروخییو را بر عهده داشت، در حوزه علمیه اسقفی حقوق کلیسا تدریس میکرد، بهعنوان مدیر مطالعات فعالیت داشت، در دادگاه کلیسایی منطقهای قاضی بود و همچنین در فعالیتهای مذهبی در حاشیه شهر مشغول به خدمت بود.[14] او در تلاشهای آگوستینیها برای جذب کشیشان و رهبران بومی پرو بسیار موفق عمل کرد.[15]
در دوران فوجیموری، پرووُست بهطور برجستهای جنایات رئیسجمهور وقت، آلبرتو فوجیموری، را محکوم کرد؛ بهویژه تأکید داشت بر قربانیان ارتش پرو، بهخصوص گروه کولینا، در دوران تروریسم در پرو و نیز فساد سیاسی. او خواستار عذرخواهی فوجیموری پس از دستگیریاش شد و گفت: «شاید، از طرف شما، عذرخواهی شخصی بابت برخی از بیعدالتیهای بزرگی که رخ داد، مؤثرتر باشد.» سالهای اقامتش در پرو، درک مستقیمی از خشونت سیاسی و نابرابری اجتماعی به او داد.[16] او همچنین بهعنوان مدافع حقوق بشر مردم منطقه نورته چیکو در برابر خشونت گروه رادیکال راه درخشان (Shining Path) شناخته میشد
اپچدید-